Wesołych Świąt

Za kilka dni minie rok od powstania bloga. W zeszłym roku było dramatycznie. Rzucałam choinką przez okno. Rozmamłałam się kompletnie. Teraz BĘDZIE INACZEJ. Choinka czeka, kuchnia czeka, dzieciaki czekają, no i ja czekam... 

Jeśli chodzi o bloga zboczył w stronę, która jak się okazało tkwiła zawsze gdzieś pod skórą i jak na razie ma się dobrze (ta strona, skóra też). 

Pisząc kolejne posty uciekałam od codzienności, szperałam, poznawałam ludzi, uczyłam się i jak się okazuje uczyłam także innych, bo nie ukrywam, że od czasu do czasu sprawdzam statystyki i... DZIĘKUJĘ WAM. Za to, że czytacie, że zaglądacie, może nie komentujecie za specjalnie ale co tam, JESTEŚCIE. 

W ramach tego podziękowania powiem Wam, że za każdym razem kiedy odpalam bloggera i zaczynam pisać kolejnego posta jestem bezgranicznie szczęśliwa - trochę głupio to brzmi, ale to prawda. To, że ktoś te moje wynurzenia czyta uszczęśliwia mnie jeszcze bardziej.

Ostatnio trochę brakuje mi trochę czasu na pisanie, ale ja to wszystko nadrobię przyrzekam. Tymczasem każdemu z osobna życzę szczęśliwych świąt niezależnie co to dla Was oznacza. Jedzcie, pijcie, spacerujcie, odpoczywajcie, czytajcie, spotykajcie się, pomyślcie, powspominajcie, no i koniecznie zaglądajcie na Beata Living ;-)

Przy okazji tej całej świąteczności zrobiło mi się tak jakoś jubileuszowo dodam więc jeszcze specjalne podziękowania dla moich przyjaciół, którzy cokolwiek wymyślę, albo jakkolwiek się nie załamię zawsze mnie wspierają. Dziękuję Wam:

Tomaszu, mężu - za rysunki i wiarę
Agnieszko i Zbyszku - za zadawanie pytań dodatkowych i zainteresowanie
Bożeno i Andrzeju - za wspieranie, chwalenie, telefonowanie, pisanie i odkopanie Thonetów 
Alu - za zamówienia

Dziękuję 

PS. Ostatnie zdjęcie zostawiam chociaż podobno brzydkie, ale ilustruje spryt mojego "blogowego" jamnika. Ten spinacz u góry, po lewej stronie też trzymał swojego pierniczka, ale Zuza jakimś cudem i tak go zeżarła...
A oto winowajczyni.