🐶 Jamnik. Pies, który wie wszystko pierwszy
Każdy dzień zaczynam i kończę pod jej czujnym okiem.
Nikt nie spędza ze mną tyle czasu co ona – zawsze przytulona, zawsze o krok za mną, zawsze doskonale wie, co myślę. Zwłaszcza wtedy, gdy coś przeskrobała… a zdarza się jej to częściej niż często.
Zawsze pomaga, choćby nie wiem jak przeszkadzała.
Zawsze z nosem tam, gdzie nie trzeba, ale z łapą na pulsie.
Kto to? Najbardziej stylowy pies na świecie – jamnik.
Długo można by pisać o jego zaletach, szczególnie o zaletach mojego jamnika – a właściwie jamniczki, pół-szorstkowłosej piękności, która uważa się chyba za część mojego ciała. Tak ważną jak nerka – niby można żyć bez jednej, ale po co ryzykować?
Jamnik to jedyny pies, który patrzy człowiekowi prosto w oczy, bez cienia zażenowania i bez traktowania tego jak wyzwania.
Choć uznaje się go za rasę niemiecką, jego wizerunki pojawiały się już na ścianach staroegipskich świątyń. Figurki podobnych do jamników psów odnajdywano także w Meksyku, Grecji, Peru i Chinach.
Pierwszy był jamnik krótkowłosy – biedaczek, który marzł podczas polowań, więc skrzyżowano go ze spanielem. Tak powstał jamnik długowłosy, którego klub hodowców założono w 1888 roku w Bawarii.
Mój ukochany jamnik szorstkowłosy ma w sobie geny teriera szkockiego, dandie dinmont terriera i małego sznaucera. Pierwszą „psią szczotkę” pokazano na wystawie w Niemczech w 1883 roku.
Na przełomie XIX i XX wieku pojawił się też jamnik króliczy – uroczy, drobny i świetny w polowaniu na króliki.
A moja Zuza vel Zouza?
Córka dwojga myśliwych. Jej matka straciła oko podczas służby.
Zuza nie musi polować – może robić, co chce i z kim chce.
I najbardziej na świecie kocha swoją panią.
Czyli mnie. 💛
🐶 Dachshund — the dog who knows everything first
Every day begins and ends under her watchful eye.
No one spends as much time close to me as she does – always snuggled up, always one step behind, always knowing what’s on my mind. Especially when she’s the one who’s done something wrong… and that happens more often than often.
She always helps, even when she gets in the way.
Always poking her nose where she shouldn’t, but always keeping a paw on the pulse.
Who is she? The most stylish dog in the world – the dachshund.
There’s a lot to say about their virtues, especially about my own dachshund – or rather dachshund lady, a beautiful semi-wire-haired creature who probably thinks she’s part of my body.
As vital as a kidney – you could live without one, but why risk it?
The dachshund is the only dog who can look a human straight in the eye without embarrassment – and without taking it as a challenge.
Although the breed is said to come from Germany, the earliest images of dachshund-like dogs were found on the walls of ancient Egyptian temples.
Stone and clay figurines of similar dogs were discovered in Mexico, Greece, Peru and China.
The first dachshunds were short-haired – poor things, freezing during hunting trips – so they were crossed with spaniels, giving birth to the long-haired dachshund.
The first Long-Haired Dachshund Club was founded in Bavaria in 1888.
My beloved wire-haired dachshund descends from a mix of the short-haired dachshund, Scottish terrier, Dandie Dinmont terrier and miniature schnauzer.
The first “dog brush” was shown at a dog show in Germany in 1883.
At the turn of the 20th century, the miniature “rabbit dachshund” appeared – small, charming, perfect for hunting rabbits.
And my Zuza, a.k.a. Zouza?
The daughter of two hunters.
Her mother even lost an eye while on duty.
Zuza doesn’t need to hunt – she can do whatever she wants, with whoever she wants.
And above all, she loves her human.
Me. 💛
 |
| rys. Tomek Wajnkaim |
Jamnik to typowo europejska rasa.
W XIX wieku w Anglii spopularyzował ją książę Albert Sachsen Coburg Gotha.
Za ocean – do Kanady i Ameryki – jamniki trafiły w 1887 roku.
W latach 60. i 70. XX wieku jamniki krótko- i długowłose biły rekordy popularności, a w latach 80. ich miejsce zajął jamnik szorstkowłosy, który stanowił wówczas większość populacji tej rasy.
Grono wielbicieli jamników jest ogromne – portretowali je tacy artyści jak Picasso, Warhol i, najprawdopodobniej, Zbigniew Lengren, który przez ponad 50 lat rysował w „Szpilkach” profesora Filutka z jego „prawie jamnikiem” psem Filusiem.
Moja Zuza również przeszła do historii – znalazła się (za sprawą mojego męża) w moim prywatnym logotypie, a na wyraźne życzenie mojego syna została bohaterką jego ulubionej bajki pod tytułem „Zuza podróżnik”.
A bajka zaczyna się tak:
Zuza jest jamnikiem prawie szorstkowłosym. Ma milutką bródkę i czarne ślepia, krótkie łapy, długi tułów i bardzo ruchliwy ogonek.
Zuza bardzo lubi gryźć różne rzeczy. Gryzie swoje zabawki i miękką budę, w której wcale nie chce spać, a gdy nikt nie patrzy, gryzie buty, guziki, a czasami nawet książki.
Jest jednak coś, co Zuza lubi jeszcze bardziej niż gryzienie.
Najbardziej na świecie Zuza lubi jeździć na wycieczki.
Wycieczka jest wtedy, kiedy gdzieś się jedzie.
Czasami jedzie się bardzo krótko – to jest krótka wycieczka, a czasami bardzo długo – i to jest długa wycieczka...
🇬🇧 English version
The dachshund is a truly European breed.
In the 19th century, it was made famous in England by Prince Albert of Saxe-Coburg and Gotha.
Across the ocean, to Canada and America, dachshunds arrived in 1887.
During the 1960s and 70s, short- and long-haired dachshunds were at the peak of their popularity, while in the 1980s, the wire-haired dachshund became the most common variety of the breed.
Their fan club is enormous – among their admirers and portraitists were Picasso, Warhol, and most likely Zbigniew Lengren, who for over fifty years drew Professor Filutek and his “almost-dachshund” dog Filuś for the Polish magazine Szpilki.
My own Zuza has also found her place in history – thanks to my husband, she became part of my private logo, and at my son’s special request, she’s the main character in his favourite storybook, titled “Zuza the Traveller.”
And the story begins like this:
Zuza is an almost wire-haired dachshund. She has a soft little beard, black shiny eyes, short legs, a long body and a very lively tail.
Zuza loves chewing things. She chews her toys and her soft bed, which she never wants to sleep in.
When nobody’s watching, she chews shoes, buttons, and sometimes even books.
But there is one thing Zuza loves even more than chewing.
More than anything in the world, Zuza loves going on trips.
A trip is when you go somewhere.
Sometimes you go only for a short while – that’s a short trip...
Notable dachshund enthusiasts include:
JFK
 | |
| Zuza w dziecięctwie. / Zuza as a puppy. |
0 komentarze:
Prześlij komentarz
Jeśli spodobał Ci się ten tekst, to zapraszam częściej. Może masz ochotę zostawić jakiś komentarz... zapraszam ;-)